تا که بودیم نبودیم کسی کشت مارا غم بی هم نفس    تا که رفتیم همه یار شدند ما که خفتیم همه بیدار شدند

قدر ان شیشه بدانید که هست نه در ان لحظه که افتاد و شکست

کاش اون لحظه که یکی ازت میپرسه ........حالت چطوره؟

و تو جواب میدی .........خوبم

کسی باشه که محکم بغلت کنه و اروم تو گوشت بگه میدونم خوب نیستی........

فکر میکردم در قلب تو محکوم به حبس ابدم به یک باره جا خوردم ....وقتی زندان بان بر سرم فریاد زد هی .....تو......ازادی .........وصدای گامهای غریبه ای که به سلول من می امد............

نظر یادتون نره

بچه ها اینم عکسای نمایشمون کوه صبور با کارگردانیه......نگم بهتره

میگن هیچ عشقی تو دنیا مثل عشق اولی نیست           میگذره یه عمری اما از خیالت رفتنی نیست              داغ عشق هیچکی مثل اون که پس میزنتت نیست          چه بده تنها شی وقتی هیچ کسی هم قدمت نیست

چه قده سخته بدونی اون که میخوایش نمیمونه                که دلش یه جای دیگه است و همه وجودش ماله اونه

چه بده برای اون که جون میدی غریبه باشی                   بگی میخوام باتو باشم بگه میخوام که نباشی

چه فده سخته بدونی اون که میخوایش نمیمونه               که دلش یه جای دیگه است و همه وجودش مال لونه

............................................................                    .....................................................................

سلام من کیمیام 14 سالمه تاتر بازی میکنم عاشق تاتر و موسیقی و هنرم و بهشون احترام میذارم اول از همه ی کسایی که میان تو وبم کامنت میذارن متشکرم مرسی اما یه سریام میخوان توهین کنن و .....بابا کسی براشون دعوت نامه نفرستاده همون افراد که خودشونم میدونن لطفا اگه قصد توهین دارید نیایین بازم از همه دوستان متشکرم

همه ی ما خودمان را برای کشتن اژدها اماده می کنیم . اما در پایان به وسیله مورچه های کوچکی دریده میشویم که هرگز به انها اهمیتی نمی دادیم

جنگیدن را می اموزیم اما شهامت ورود به نبرد را نداریم

سکوت همیشه به معنای رضا نیست بلکه عموما نشانه ی ناتوانی مردم در واکنش به موقع است

اگر شجاعت کشتن خودمان را داریم پس شجاعت ادامه دادن زندگی مان را هم داریم

چیز هایی در زندگی هست که برچسبی با این مضمون روی خود دارند «تو قدر مرا نخواهی دانست مگر این که مرا از دست بدهی و دوباره به دست اوری»

بسیاری از اوقات ما خودمان استعداد های مان را میکشیم چرا که نمیدانیم با انها چه کنیم

ما هرگز نمیتوانیم از دل خودمان فرار کنیم پس بهتر است به همه ی حرف هایی که برای گفتن داریم گوش دهیم 

هرروز انسان یک شب تایک است هیچ کس نمیداند دقیقه ی بعد چه رخ میدهد و با این وجود همه رو به جلو پیش میروند چون اعتماد میکنند چوی ایمان دارند 

به نظرتون کدوم جمله بهتر است یا این که بارها و بارها با اون روبه رو شدید؟